سال: 1936. اروپا رقص می کند در حالی که یک دیکتاتور مزدور خود را در پرتغال تاسیس می کند. شهر: لیسبون - خاکستری، بی رنگ، کروی. ریکاردو رییس، یک دکتر و شاعر، پس از شانزده سال در برزیل، به خانه آمده است.
خرید کتاب سال مرگ ریکاردو ریش
جستجوی کتاب سال مرگ ریکاردو ریش در گودریدز
معرفی کتاب سال مرگ ریکاردو ریش از نگاه کاربران
یک کتاب عجیب و غریب و رویائی است که در مورد چگونگی مرگ و میر مرگ در اوایل قرن بیست و یکم تاریخ پرتغال است. صدای Saramagos در هر صفحه از کار غلبه می کند به طوری که به نظر می رسد یک مونولوگ در مورد یک شخصیت داستانی و نه یک رمان در معنای سنتی است. ریس، شخصیت اصلی - به غیر از راوی - نام مستعاری است که توسط شاعر فرناندو پزوا استفاده شده است، و در اینجا ساراماگو تصور بازگشت او به پرتغال را به مناسبت مرگ سازندگان خود را پس از 16 سال در برزیل. این زمان آشفته شورش های مارکسیستی و افزایش فاشیسم در اروپا بود و پشتیبانی ریس از سلطنت و طبقه های اجتماعی سختگیرانه از سوی ظهور خونریزی فرانکو به قدرت همسایگی اسپانیا و یک امر بی دست و پا با یک اتاق نشیمن هتل متزلزل شده است. این کتاب اولین بار با باران و سپس با گرمای ظالمانه روبرو می شود، کتاب به نظر می رسد مبهم است، فراتر از فراموشی مرگ است که بر مکالمات ریس با روحانی Pessoa غلبه می کند. در حالی که صادقانه یک کتاب زیبا است، خواندن آسان نیست، انتظار می رود دانش خاصی از تاریخ لوسیاتان و ادبیات مخاطبان. ساراماگو در مواردی معدود است و حوادث، آب و هوا و حتی آگهی های روزنامه ها که در این کتاب توصیف شده اند از منابع اولیه - غنی به عنوان نمایشگاهی از فرهنگ دوره ای محسوب می شوند، جزئیات گاهی اوقات می توانند غرق شوند. علاوه بر این، احکام و پاراگراف های متراکم، گیج کننده ای که می توانند برای نیم وجین صفحه یا بیشتر گسترش یابند، تنها توسط یک ترجمه ضعیف تلاش می کنند که نه انگلیسی یا عدالت پرتغال را انجام می دهد. ترجمه های جدیدی از همه کتاب های ساراماگوس به ترتیب به عنوان جایزه جایزه نوبل به دست می آیند. این یکی از آن رمانهایی است که انتظار می رود پس از نیروی خشن مورد نیاز خواننده پاداش داده شود. من کاملا مطمئن نیستم که بازپرداخت آن برای بسیاری از مخاطبان ارزش دارد، اما برای چند نفر می تواند یک کتاب عمیق باشد.
مشاهده لینک اصلی
تخت LHO با کندی غیر معمول، لذیذ خط به خط، این مساله بیش از کلمات و زیر پیشنهادات، منابع و مراجع است. من خواندن قصیده از ریکاردو ریس، آنها را پیدا کنید در میان افکار و اندیشه های شخصیت از این یک و هزار جلد کتاب در همان زمان (مانند پسوآ؟). در حال حاضر lincipit، زیبا،Here به پایان می رسد دریا و زمین آغاز می شود @ ایجاد quellatmosfera نامحدود، بین رویا و واقعیت معلق است که رمان را مشخص می کند. یک شهرستان واقعی، لیسبون، که آب، رودخانه و باران delloceano، تقریبا یک جزیره می شود. و در واقع آن روی یک جزیره زندگی می کند که ریکاردو ریس، موجودی از پسوآ، او جان سالم. در دنیای واقعی در اطراف او، lEuropa است به سقوط به دوره تاریک بسیاری از تاریخ آن، اما ریکاردو ریس، تقریبا شبیه برناردو سوارس به پنجره اتاق خواب او (کتاب dellinquietudine) به دنبال از طریق فیلتر روزنامه ها، â € œparole، اخبار، ¨ چه از جهان باقی مانده است، € ™ ثانیه بخش دیگری از بقیه مورد نیاز است زیرا © اختراع جهان فوق ممکن است یک چهره، یک نگاه، یک لبخند، UNA ™ عذاب €، â € ادامه خواهد داد. و ما نیز از طریق چشم از بدهید و dellalbergo باربر است که در آن شخصیت است در ابتدا سیستم را درک کند. و با این حال داستان از لیدیا، خدمتکار که عشق مظهر در آیات که ریکاردو نوشت خواند. لیدیا و Marcenda (یک نام یا اسم مصدر قابل توجهی @ @) دو چهره زن ریس ملاقات هستند و از جمله خود اشرافی افکار انشعابات و یکی نفسانی، با آموزش های مختلف و laltra اجتماعی است. این داستان از یک پرتغال هنوز هم تنها با حوادث غم انگیز از تاریخ را لمس کرد، با باران مداوم که به نظر می رسد اعلام این ایده که طبیعت می تواند تراژدی delluomo.Ed بازی داستان شگفت انگیز از یک تنهایی از جان گذشته است، شما باید درک کنند که â € œthe تنهایی است که به تنهایی زندگی، تنهایی است که نمی توانند به حفظ شرکت با کسی یا چیزی است که در داخل از ما، تنهایی است یک درخت در میان یک دشت است که در آن تنها او وجود دارد، فاصله بین است شیره عمیق و پوست درخت، بین برگ و یک radiceâ € سابقه فاصله ها، â € دیوار œil که زندگی از یکدیگر جدا می کند کمتر مات از آن است که زنده را از mortiâ € جدا نیست؛ مرزهای تعریف نشده بین واقعیت و رویا، بین مرگ و زندگی، در این شهرستان که در آن زندگی می کنند و به سمت پیاده روی مرده جانبی (تا در لیسبون برگر،Here، که در آن ما با @). فقط در اینجا، در واقع، ممکن است که فرناندو پسوآ، که در سال 1935 درگذشت، هنوز هم پس از مرگ (یک نوع جبران خسارت برای ماه ما رحم مادر به سر برد) صرف چند ماه و از رفتن به دیدار ریکاردو ریس، eteronimo.Splendidi او دیالوگ بین شاعر بزرگ، که â € œsenza درگذشت درک کرده اند که اگر آن شاعر که وانمود به یک مرد یا € ™ ثانیه مردی که وانمود می کند که یک شاعر، â € در زندگی است، مرگ، من، تمام سوالات که برای آن هیچ پاسخ وجود دارد، و همچنین â € œnon CA € ™ پاسخ است برای زمان، و در آن ما شاهد، هیچ چیز più⠀. و زمان آنها را هر دو چلچله، مات خطوط پسوآ، تا زمانی که © نمی خواهد با هم نسبت به سرنوشت مشترک ما شروع می شود. ساراماگو به آنها فرصتی طولانی و غیرمعمولی برای مقابله با آنها داده است. بنابراین comera آغاز شد، داستان به پایان می رسد â € œQui، که در آن دریا به پایان رسیده است و attende.â زمین €
مشاهده لینک اصلی
انتخاب ریکاردو ریسا نامه به WAH-MING CHANG Marcenda دست راست خود را در سمت چپ او قرار داده است. هر دوی آنها سرد بودند، اما بین این دو تفاوت میان سریع و مرده بود، بین آنچه که هنوز می توانست نجات پیدا کند و آنچه که برای همیشه از دست رفته است. Dear Wah-Ming - این نامه، پر از اندیشه های هنوز ناقص، به شما می آید زیرا این شما بودید که SaramagosThe Year of the Death of Ricardo Reis @ به من پیشنهاد کردید، و شما اغلب فکر می کنید که کتاب را بخوانید. شاید این به نظر عجیب و غریب باشد، زیرا ما هرگز ملاقات کردیم و به سختی یکدیگر را درک می کردیم، هرچند مقاله ای عالی درباره ساراماگو را فقط پس از مرگ خود در 87 سال قبل در سال جاری خواندم؛ شاید او اکنون مانند دوست مشترک ما احساس می کند. با این حال، دلیل واقعی برای من روشن است. اگر هر خواندن از هر کتاب منحصر به فرد است، همانطور که من معتقدم، آنگاه که من این رمان قابل توجه را خواندم، در مورد خواندنش از این موضوع جالب توجه بودم، زیرا مادرم احساس خاصی کرد و بنابراین وابسته به خواندن آن در سن من بود، با مشکالت افکار خاصی به خاطر آن سن. من فکر میکنم، در سی سالگی، در حالی که من به سوی شصت نفر میروم. و در حالی که ما هر دو، به عنوان نویسندگان و خوانندگان، این کتاب را بخوانید - کاملا مطمئنم - از طریق ساراماگوس تعبیرات شگفت انگیزی را به چشم می خورد، چشم هایش را در دقیقه او دید، اما مشاهدات تیز و تیز از مکان و شخصیت، در ساخت و ساز خود را از طرح و روایت، و بعد از آن، با چندین لایه از معنی که ظهور می کند، احساس می کنم - من احساس کردم ریکاردو ریس دست سرد بر روی شانه من قرار می دهد، همانطور که من شخص ثالث در اتاق بود، همراه با بازدید کننده خود، روح شاعر فرناندو پزوا، و من نمی توانم تصور کنم که شما این را احساس کرده اید؛ در واقع، این است که ساراماگو شخصیت اصلی خود را دارد، دکتر و شاعر ریکاردو رییس، در سن 48 سالگی به پرتغال از برزیل می آید و حس هایی را که من پیدا می کنم به او نشان می دهد در یک فرد ده ساله بیشتر معتبر است - سن من در حال حاضر. البته او انتخابی نداشت: سن ریس 48 ساله بود؛ زیرا این کتاب به مدت یک سال پس از مرگ پزوا، در 47 سالگی است؛ پوسو، مخترع 70 ساله با صداهای و شخصیت های متمایز که یکی از سه اصلی است - فالان مینوشت و اعتقاد به سرنوشت و نه احتمال شادی و یا انتخاب - @ Ricardo Reis بود. ، چون این یک رمان واقع گرایانه جادویی است، ما زندگی @ Ricardo @ به کشور خود بومی پس از سال ها از تبعید خود اعمال دقیقا به این دلیل که نویسنده اش، Pessoa، فوت کرده است و خود Pessoa ظاهر می شود، خارج از گورستان با او صورت رنگ پریده و کت و شلوار بی عیب و نقص، صحبت با Reis در خیابان های لیسبون که Reis سرگردان، و در اتاق هتل که در آن رییس امور خود را با یک اتاق نشیمن و طولانی، بدون امید واقعی و یا قاطع اقدام، برای Marcenda unreachable، با او من گفتم، راه های بسیاری وجود دارد که این رمان را می توان خوانده، اما برای من، این یک کتاب در مورد خستگی است که در اواخر میانه است. من در مورد اینکه ازدواج نکردم حرف می زنم، چرا که مگر اینکه واقعا واقعا خراب یا فریب خورده باشد، یاد می گیرد که همیشه زیبایی دیده می شود و چیز جدیدی را تجربه می کند. خستگی آن زمانی اتفاق می افتد که یک فرد به اندازه کافی قد داشته باشد که بتواند به عقب برگردد و ببیند که زندگی بسیاری از گذشته است، و مرگ همواره همراه بوده است و آنچه که پیش می آید، انتخابی است که از یک طرف، نیروی بزرگی است: همچنان به تعامل، ایجاد، زندگی کردن به عنوان به طور کامل به عنوان امکان پذیر است، و یا به کم کردن و یا حتی رها کردن، استعفا خود را به انتظار عاقلانه برای اجتناب ناپذیر. من این را در حال حاضر در دوستان دیدار بازنشستگی، که فرزندان خود رفته اند و به تنهایی، خسته در هر دو بدن و روح، بهترین کار خود را متقاعد و بهترین سال پشت سر آنها است. و هر چند من هرگز پیش بینی نکردم که آن را در خودم پیدا کنم؛ زیرا به عنوان یک هنرمند، نویسنده و متفکر هیچ قصد ندارمretiring، @ ever - زمانی وجود دارد که من از جهان خسته شده ام، توسط بدن و ذهن پوشیده شده که بیش از حد دیده و احساس کرده اند و با یادآوری مرگ، یک بازدید کننده فزاینده مکرر، این انتخاب بسیار آشکارتر و ضروری می شود. تا زمانیکه او 60 ساله بود، ساماراگو به رسمیت شناختن ادبیات نرسیده بود وRicardo Reis @ وقتی که 64 ساله بود نوشت ؛ این ایده ها باید برای او بسیار واقعی باشد یا او نمیتواند آنها را به نحو متقاعد کننده ای در شخصیت های خود تجسم کند: ریس، دکتر که از بهبودی امتناع می کند؛ Marcenda که دستش @ مانند یک پرنده بی جان که او را در لبه خود سکته کرد @ پس از مرگ مادرش از کار افتاد؛ معلم دروغین ویکتور، همواره توسط leitmotif خود را از نفس پیاز اعلام کرد؛ لیدیا خدمتکار و برادر آنارشیست خود - شخصیت های پر جنب و جوش در کتاب - که روش های بسیار متنوعی را برای تصرف زندگی با هر دو دست انتخاب می کنند. ساراماگو می پرسد: چه چیزی باعث انگیزه عمل و چه فلج است؟ چه معجزه ای را تشکیل می دهد؟ زندگی ارزشمندی است؟ نقش امید چیست و ما چطور می خواهیم آن را پیدا کنیم؟ بنابراین این امکان وجود دارد: خواندن بسیار شخصی. داستان، مانند بسیاری از دیگر رمان های قرن بیستم با یک محیط سیاسی، می تواند به عنوان یک تفسیر در مورد ...
مشاهده لینک اصلی
رمان های ساراماگو همیشه ارزش خواندن دارند، اما این شاید کمتر از آن چیزی است که کار می کند مانند @ دیدن @ و @ Blindness @ این فرض یک جالب است. فرناندو پسو، شاعر بزرگ پرتغالی، تازه فوت کرده است. بلافاصله پس از آن، یکی از شخصیت های فریبنده که تحت نام شعر او نوشته بود، ریچارد رایس، به لیسبون از برزیل می رود و در شانزده سالگی زندگی می کند. او با Pessoa ملاقات می کند، در حال حاضر نوعی از خبرنگار است که به او می گوید که مرده ها نه ماه برای بازگشت از قبر از زمان به زمان قبل از اینکه نهایتا از بین بروند - یک نوع تعادل تا نه ماه ما در رحم مادر ما است. خواننده بدون تردید به زودی پس از شروع رمان به این نتیجه خواهد رسید که ریس، که واقعا فقط یک خلق از Pessoa است، همچنین با استاد خود از بین خواهد رفت (بدون هشدار اسپویلر برای چنین نتیجه ای که به راحتی حدس زده است، علاوه بر این، در عنوان اعلام شده است). این رمان پس از ریس زندگی می کند، دوست دارد و در طول این دوره کوتاه مدت با پزوا مواجه می شود. همه اینها در برابر اولین ماههای سال 1936 قرار دارد، زمانی که فاشیسم در پرتغال و در سرتاسر اروپا رو به افزایش است، رویدادهای سیاسی که در نهایت Reis را در بر می گیرند. این یک رمان پیچیده است که در آن ساراماگو بسیاری از تم ها و مسائل را نقاشی می کند و فکر می کنم او دشوار است تصمیم بگیرد که چگونه همه آنها را در بازی نگه دارد. من نتیجه نهایی موضوع سیاسی را پیدا کردم، مثلا، تا حدودی ناراضی هستم، اگرچه خوانندگان دیگر ممکن است کاملا مخالف باشند. همچنین، سبک روایت منحصر به فرد ساراماگوس که برای چند رمان خیلی شگفت انگیز و جذاب است، شروع به کمی خسته کننده و حتی قابل پیش بینی می کند. ساراماگو یک رماننویس بسیار مهم است که سزاوار جایزه نوبل او در سال 1998 بود، اما من از تعطیلات طولانی خود از رمانهایش نیاز دارم تا بتوانم حس تازه و هیجان را که من در نوشتن آن احساس کردم دوباره پیدا کنم. در نهایت، باید اضافه کنم که من در حالی که در لیسبون بودم، بسیاری از این رمان را خواندم، محیطی کامل برای لذت بردن از ساراماگو و شاعر بزرگ Pessoa. من تمایل داشتم که این رمان سه ستاره را بدهد، اما بازخوانی بین رمان و لیسبون خودش را برای این خواننده، ستاره چهارم به دست آورد.
مشاهده لینک اصلی
فیلم هایی مانند شعر، هنر توهم هستند، با تنظیم یک آینه می توانید خلیج را به اقیانوس تبدیل کنید. این مقایسه ساده واقعا روح شعر را می بخشد. کل جهان در یک نور جدید شگفت انگیز دیده می شود. شاعر نمی خواهد که موزهایش صحبت کنند، فقط آنهایی که وجود دارند، Neaera، Lydia، Chloe. \"سال مرگ ریکاردو رییس خیلی بیشتر از یک ادای احترام به یک شاعر بزرگ است -\" این یک قیام یک شاعر در ذهن دیگر. \"در یک درهم آمیختگی نامطمئن، همانطور که رودخانه از طریق امواج آن شکل گرفته است، بنابراین روزهای خود را مد نظر قرار دهید و اگر خود را به عنوان دیگری می بینید، سکوت کنید.\"
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب سال مرگ ریکاردو ریش
خرید کتاب سال مرگ ریکاردو ریش
جستجوی کتاب سال مرگ ریکاردو ریش در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
تخت LHO با کندی غیر معمول، لذیذ خط به خط، این مساله بیش از کلمات و زیر پیشنهادات، منابع و مراجع است. من خواندن قصیده از ریکاردو ریس، آنها را پیدا کنید در میان افکار و اندیشه های شخصیت از این یک و هزار جلد کتاب در همان زمان (مانند پسوآ؟). در حال حاضر lincipit، زیبا،Here به پایان می رسد دریا و زمین آغاز می شود @ ایجاد quellatmosfera نامحدود، بین رویا و واقعیت معلق است که رمان را مشخص می کند. یک شهرستان واقعی، لیسبون، که آب، رودخانه و باران delloceano، تقریبا یک جزیره می شود. و در واقع آن روی یک جزیره زندگی می کند که ریکاردو ریس، موجودی از پسوآ، او جان سالم. در دنیای واقعی در اطراف او، lEuropa است به سقوط به دوره تاریک بسیاری از تاریخ آن، اما ریکاردو ریس، تقریبا شبیه برناردو سوارس به پنجره اتاق خواب او (کتاب dellinquietudine) به دنبال از طریق فیلتر روزنامه ها، â € œparole، اخبار، ¨ چه از جهان باقی مانده است، € ™ ثانیه بخش دیگری از بقیه مورد نیاز است زیرا © اختراع جهان فوق ممکن است یک چهره، یک نگاه، یک لبخند، UNA ™ عذاب €، â € ادامه خواهد داد. و ما نیز از طریق چشم از بدهید و dellalbergo باربر است که در آن شخصیت است در ابتدا سیستم را درک کند. و با این حال داستان از لیدیا، خدمتکار که عشق مظهر در آیات که ریکاردو نوشت خواند. لیدیا و Marcenda (یک نام یا اسم مصدر قابل توجهی @ @) دو چهره زن ریس ملاقات هستند و از جمله خود اشرافی افکار انشعابات و یکی نفسانی، با آموزش های مختلف و laltra اجتماعی است. این داستان از یک پرتغال هنوز هم تنها با حوادث غم انگیز از تاریخ را لمس کرد، با باران مداوم که به نظر می رسد اعلام این ایده که طبیعت می تواند تراژدی delluomo.Ed بازی داستان شگفت انگیز از یک تنهایی از جان گذشته است، شما باید درک کنند که â € œthe تنهایی است که به تنهایی زندگی، تنهایی است که نمی توانند به حفظ شرکت با کسی یا چیزی است که در داخل از ما، تنهایی است یک درخت در میان یک دشت است که در آن تنها او وجود دارد، فاصله بین است شیره عمیق و پوست درخت، بین برگ و یک radiceâ € سابقه فاصله ها، â € دیوار œil که زندگی از یکدیگر جدا می کند کمتر مات از آن است که زنده را از mortiâ € جدا نیست؛ مرزهای تعریف نشده بین واقعیت و رویا، بین مرگ و زندگی، در این شهرستان که در آن زندگی می کنند و به سمت پیاده روی مرده جانبی (تا در لیسبون برگر،Here، که در آن ما با @). فقط در اینجا، در واقع، ممکن است که فرناندو پسوآ، که در سال 1935 درگذشت، هنوز هم پس از مرگ (یک نوع جبران خسارت برای ماه ما رحم مادر به سر برد) صرف چند ماه و از رفتن به دیدار ریکاردو ریس، eteronimo.Splendidi او دیالوگ بین شاعر بزرگ، که â € œsenza درگذشت درک کرده اند که اگر آن شاعر که وانمود به یک مرد یا € ™ ثانیه مردی که وانمود می کند که یک شاعر، â € در زندگی است، مرگ، من، تمام سوالات که برای آن هیچ پاسخ وجود دارد، و همچنین â € œnon CA € ™ پاسخ است برای زمان، و در آن ما شاهد، هیچ چیز più⠀. و زمان آنها را هر دو چلچله، مات خطوط پسوآ، تا زمانی که © نمی خواهد با هم نسبت به سرنوشت مشترک ما شروع می شود. ساراماگو به آنها فرصتی طولانی و غیرمعمولی برای مقابله با آنها داده است. بنابراین comera آغاز شد، داستان به پایان می رسد â € œQui، که در آن دریا به پایان رسیده است و attende.â زمین €
مشاهده لینک اصلی
انتخاب ریکاردو ریسا نامه به WAH-MING CHANG Marcenda دست راست خود را در سمت چپ او قرار داده است. هر دوی آنها سرد بودند، اما بین این دو تفاوت میان سریع و مرده بود، بین آنچه که هنوز می توانست نجات پیدا کند و آنچه که برای همیشه از دست رفته است. Dear Wah-Ming - این نامه، پر از اندیشه های هنوز ناقص، به شما می آید زیرا این شما بودید که SaramagosThe Year of the Death of Ricardo Reis @ به من پیشنهاد کردید، و شما اغلب فکر می کنید که کتاب را بخوانید. شاید این به نظر عجیب و غریب باشد، زیرا ما هرگز ملاقات کردیم و به سختی یکدیگر را درک می کردیم، هرچند مقاله ای عالی درباره ساراماگو را فقط پس از مرگ خود در 87 سال قبل در سال جاری خواندم؛ شاید او اکنون مانند دوست مشترک ما احساس می کند. با این حال، دلیل واقعی برای من روشن است. اگر هر خواندن از هر کتاب منحصر به فرد است، همانطور که من معتقدم، آنگاه که من این رمان قابل توجه را خواندم، در مورد خواندنش از این موضوع جالب توجه بودم، زیرا مادرم احساس خاصی کرد و بنابراین وابسته به خواندن آن در سن من بود، با مشکالت افکار خاصی به خاطر آن سن. من فکر میکنم، در سی سالگی، در حالی که من به سوی شصت نفر میروم. و در حالی که ما هر دو، به عنوان نویسندگان و خوانندگان، این کتاب را بخوانید - کاملا مطمئنم - از طریق ساراماگوس تعبیرات شگفت انگیزی را به چشم می خورد، چشم هایش را در دقیقه او دید، اما مشاهدات تیز و تیز از مکان و شخصیت، در ساخت و ساز خود را از طرح و روایت، و بعد از آن، با چندین لایه از معنی که ظهور می کند، احساس می کنم - من احساس کردم ریکاردو ریس دست سرد بر روی شانه من قرار می دهد، همانطور که من شخص ثالث در اتاق بود، همراه با بازدید کننده خود، روح شاعر فرناندو پزوا، و من نمی توانم تصور کنم که شما این را احساس کرده اید؛ در واقع، این است که ساراماگو شخصیت اصلی خود را دارد، دکتر و شاعر ریکاردو رییس، در سن 48 سالگی به پرتغال از برزیل می آید و حس هایی را که من پیدا می کنم به او نشان می دهد در یک فرد ده ساله بیشتر معتبر است - سن من در حال حاضر. البته او انتخابی نداشت: سن ریس 48 ساله بود؛ زیرا این کتاب به مدت یک سال پس از مرگ پزوا، در 47 سالگی است؛ پوسو، مخترع 70 ساله با صداهای و شخصیت های متمایز که یکی از سه اصلی است - فالان مینوشت و اعتقاد به سرنوشت و نه احتمال شادی و یا انتخاب - @ Ricardo Reis بود. ، چون این یک رمان واقع گرایانه جادویی است، ما زندگی @ Ricardo @ به کشور خود بومی پس از سال ها از تبعید خود اعمال دقیقا به این دلیل که نویسنده اش، Pessoa، فوت کرده است و خود Pessoa ظاهر می شود، خارج از گورستان با او صورت رنگ پریده و کت و شلوار بی عیب و نقص، صحبت با Reis در خیابان های لیسبون که Reis سرگردان، و در اتاق هتل که در آن رییس امور خود را با یک اتاق نشیمن و طولانی، بدون امید واقعی و یا قاطع اقدام، برای Marcenda unreachable، با او من گفتم، راه های بسیاری وجود دارد که این رمان را می توان خوانده، اما برای من، این یک کتاب در مورد خستگی است که در اواخر میانه است. من در مورد اینکه ازدواج نکردم حرف می زنم، چرا که مگر اینکه واقعا واقعا خراب یا فریب خورده باشد، یاد می گیرد که همیشه زیبایی دیده می شود و چیز جدیدی را تجربه می کند. خستگی آن زمانی اتفاق می افتد که یک فرد به اندازه کافی قد داشته باشد که بتواند به عقب برگردد و ببیند که زندگی بسیاری از گذشته است، و مرگ همواره همراه بوده است و آنچه که پیش می آید، انتخابی است که از یک طرف، نیروی بزرگی است: همچنان به تعامل، ایجاد، زندگی کردن به عنوان به طور کامل به عنوان امکان پذیر است، و یا به کم کردن و یا حتی رها کردن، استعفا خود را به انتظار عاقلانه برای اجتناب ناپذیر. من این را در حال حاضر در دوستان دیدار بازنشستگی، که فرزندان خود رفته اند و به تنهایی، خسته در هر دو بدن و روح، بهترین کار خود را متقاعد و بهترین سال پشت سر آنها است. و هر چند من هرگز پیش بینی نکردم که آن را در خودم پیدا کنم؛ زیرا به عنوان یک هنرمند، نویسنده و متفکر هیچ قصد ندارمretiring، @ ever - زمانی وجود دارد که من از جهان خسته شده ام، توسط بدن و ذهن پوشیده شده که بیش از حد دیده و احساس کرده اند و با یادآوری مرگ، یک بازدید کننده فزاینده مکرر، این انتخاب بسیار آشکارتر و ضروری می شود. تا زمانیکه او 60 ساله بود، ساماراگو به رسمیت شناختن ادبیات نرسیده بود وRicardo Reis @ وقتی که 64 ساله بود نوشت ؛ این ایده ها باید برای او بسیار واقعی باشد یا او نمیتواند آنها را به نحو متقاعد کننده ای در شخصیت های خود تجسم کند: ریس، دکتر که از بهبودی امتناع می کند؛ Marcenda که دستش @ مانند یک پرنده بی جان که او را در لبه خود سکته کرد @ پس از مرگ مادرش از کار افتاد؛ معلم دروغین ویکتور، همواره توسط leitmotif خود را از نفس پیاز اعلام کرد؛ لیدیا خدمتکار و برادر آنارشیست خود - شخصیت های پر جنب و جوش در کتاب - که روش های بسیار متنوعی را برای تصرف زندگی با هر دو دست انتخاب می کنند. ساراماگو می پرسد: چه چیزی باعث انگیزه عمل و چه فلج است؟ چه معجزه ای را تشکیل می دهد؟ زندگی ارزشمندی است؟ نقش امید چیست و ما چطور می خواهیم آن را پیدا کنیم؟ بنابراین این امکان وجود دارد: خواندن بسیار شخصی. داستان، مانند بسیاری از دیگر رمان های قرن بیستم با یک محیط سیاسی، می تواند به عنوان یک تفسیر در مورد ...
مشاهده لینک اصلی
رمان های ساراماگو همیشه ارزش خواندن دارند، اما این شاید کمتر از آن چیزی است که کار می کند مانند @ دیدن @ و @ Blindness @ این فرض یک جالب است. فرناندو پسو، شاعر بزرگ پرتغالی، تازه فوت کرده است. بلافاصله پس از آن، یکی از شخصیت های فریبنده که تحت نام شعر او نوشته بود، ریچارد رایس، به لیسبون از برزیل می رود و در شانزده سالگی زندگی می کند. او با Pessoa ملاقات می کند، در حال حاضر نوعی از خبرنگار است که به او می گوید که مرده ها نه ماه برای بازگشت از قبر از زمان به زمان قبل از اینکه نهایتا از بین بروند - یک نوع تعادل تا نه ماه ما در رحم مادر ما است. خواننده بدون تردید به زودی پس از شروع رمان به این نتیجه خواهد رسید که ریس، که واقعا فقط یک خلق از Pessoa است، همچنین با استاد خود از بین خواهد رفت (بدون هشدار اسپویلر برای چنین نتیجه ای که به راحتی حدس زده است، علاوه بر این، در عنوان اعلام شده است). این رمان پس از ریس زندگی می کند، دوست دارد و در طول این دوره کوتاه مدت با پزوا مواجه می شود. همه اینها در برابر اولین ماههای سال 1936 قرار دارد، زمانی که فاشیسم در پرتغال و در سرتاسر اروپا رو به افزایش است، رویدادهای سیاسی که در نهایت Reis را در بر می گیرند. این یک رمان پیچیده است که در آن ساراماگو بسیاری از تم ها و مسائل را نقاشی می کند و فکر می کنم او دشوار است تصمیم بگیرد که چگونه همه آنها را در بازی نگه دارد. من نتیجه نهایی موضوع سیاسی را پیدا کردم، مثلا، تا حدودی ناراضی هستم، اگرچه خوانندگان دیگر ممکن است کاملا مخالف باشند. همچنین، سبک روایت منحصر به فرد ساراماگوس که برای چند رمان خیلی شگفت انگیز و جذاب است، شروع به کمی خسته کننده و حتی قابل پیش بینی می کند. ساراماگو یک رماننویس بسیار مهم است که سزاوار جایزه نوبل او در سال 1998 بود، اما من از تعطیلات طولانی خود از رمانهایش نیاز دارم تا بتوانم حس تازه و هیجان را که من در نوشتن آن احساس کردم دوباره پیدا کنم. در نهایت، باید اضافه کنم که من در حالی که در لیسبون بودم، بسیاری از این رمان را خواندم، محیطی کامل برای لذت بردن از ساراماگو و شاعر بزرگ Pessoa. من تمایل داشتم که این رمان سه ستاره را بدهد، اما بازخوانی بین رمان و لیسبون خودش را برای این خواننده، ستاره چهارم به دست آورد.
مشاهده لینک اصلی
فیلم هایی مانند شعر، هنر توهم هستند، با تنظیم یک آینه می توانید خلیج را به اقیانوس تبدیل کنید. این مقایسه ساده واقعا روح شعر را می بخشد. کل جهان در یک نور جدید شگفت انگیز دیده می شود. شاعر نمی خواهد که موزهایش صحبت کنند، فقط آنهایی که وجود دارند، Neaera، Lydia، Chloe. \"سال مرگ ریکاردو رییس خیلی بیشتر از یک ادای احترام به یک شاعر بزرگ است -\" این یک قیام یک شاعر در ذهن دیگر. \"در یک درهم آمیختگی نامطمئن، همانطور که رودخانه از طریق امواج آن شکل گرفته است، بنابراین روزهای خود را مد نظر قرار دهید و اگر خود را به عنوان دیگری می بینید، سکوت کنید.\"
مشاهده لینک اصلی